Recenzja Warhammer 40K: Darktide. Hack n’ Slash dla osób z komputerami NASA - Komputer Świat (2024)

• Darktide to nowa gra z kultowego uniwersum Warhammer 40K. Gra, póki co, wyszła tylko na PC
• Najmocniejszym elementem produkcji jest rewelacyjny system walki. Tak dobrze zaprojektowanego "ciachania" dawno nie było
• Niestety nie wszystko jest tu idealna, na czele z warstwą techniczną. Aby zapewnić sobie stabilną rozgrywkę, trzeba mieć komputer z najwyższej półki
• Więcej takich historii znajdziesz na stronie głównej Onet.pl

Na początku muszę jednak zaznaczyć, że nie piszę tej recenzji z perspektywy fana uniwersum Warhammer 40K. Podstawy co prawda kojarzę, a i w kilka gier w nim osadzonych udało mi się zagrać, ale na ogół nie budzi ono we mnie specjalnych emocji. Liczy się po prostu klimat, ale nie wierność ustalonym zasadom. Zresztą, jak zwykle przy grach sieciowych i po prostu usługowych, liczy się rozgrywka. Takie rzeczy jak fabuła schodzą na dalszy plan.

Na pewno jednak piszę tę recenzję z perspektywy fana poprzedniej gry studia Fatshark, czyli Warhammer: Vermintide 2. Wyjątkowej, świetnej gry kooperacyjnej z ciachaniem i siekaniem w stylu Left 4 Dead. Darktide idzie (dosłownie) za ciosem, wynosząc model walki na jeszcze wyższy poziom doskonałości, jednocześnie zapominając o kilku innych ważnych dla tego typu gier elementach. Ale po kolei.

Jaka piękna i soczysta śmierć

Warhammer 40K: Darktide - screenshot z wersji PCŹródło: Rafał Rudnicki/Komputer Świat

Uwielbiam kooperacyjne gry akcji. Jestem absolutnym fanem obu części Left 4 Dead, sporo czasu poświęciłem też Back 4 Blood (do którego regularnie wracam) i Vermintide 2. Wejście do gry i rozkwaszanie dziesiątek przeciwników niesamowicie mnie wręcz odpręża, o ile system walki jest zrealizowany prawidłowo. Dlatego też Darktide robi doskonałe pierwsze wrażenie — to, jak działają tutaj miecze, młoty, topory i masa innych rodzajów broni, dosłownie uzależnia. Oprócz fantastycznych animacji, reakcji ekranu i naszej postaci na każde trafienie, dochodzą do tego realistyczne kolizje – cios w głowę jest ciosem w głowę, w rękę jest ciosem w rękę, w nogę... no, wiecie, o co chodzi. Tym samym kończyny ulegają dekapitacji, a martwe ciała realistycznie opadają na ziemię. I tak dziesiątki razy, w końcu w Darktide walczymy często i z wieloma wrogami naraz.

Warhammer 40K: Darktide - screenshot z wersji PCŹródło: Rafał Rudnicki/Komputer Świat

Względem Vermintide 2, postawiono tutaj też większy nacisk na broń dystansową — to przede wszystkim broń palna, ale zależnie od wybranej klasy, trafi się też coś magicznego. W VTD2 łuki i pistolety skałkowe miały niezwykle ograniczoną liczbę dostępnej amunicji, przez co przydawały się praktycznie tylko do zabijania przeciwników elitarnych (czyli tych, którzy na różne sposoby immobilizują postać, zmuszając resztę drużyny do działania — ich zabijanie powinno się traktować priorytetowo, a więc na dystans). W Darktide nie dość, że strzelamy bronią nowocześniejszą, a w pewnych przypadkach nawet automatyczną, to jeszcze i samej amunicji jest dużo więcej. Dobra wiadomość jest jednak taka, że wciąż trzeba pilnować zapasów — strzelanie do wszystkiego może szybko go uszczuplić, ale na wszystkich przeciwników odpowiadających nam ogniem nie ma co jej specjalnie oszczędzać.

Warhammer 40K: Darktide - screenshot z wersji PCŹródło: Rafał Rudnicki/Komputer Świat

Podobnie jak w Vermintide 2, także i tutaj mamy podział na cztery klasy postaci. Każdą z nich możemy levelować do 30 poziomu doświadczenia, a co pięć odblokowujemy kolejny zestaw pasywnych umiejętności. Z każdego zestawu wybieramy jedną, a zatem na późniejszych poziomach zaczynamy też bawić się w buildy — jeśli chcemy być bardziej odp*rni albo bardziej mobilni, musimy to dobrze rozegrać. Niestety nie ma tutaj systemu podklas, jak to miało miejsce w Vermintide 2, a więc jest jednak nieco bardziej ubogo.

Do tego dochodzi też odpowiedni wybór broni, szczególnie tej dystansowej. Niektóre karabiny strzelają wolniej, ale precyzyjniej i mają zamontowane celowniki. Te bardziej automatyczne są raczej skierowane do podchodzenia „na blisko” i strzelania z biodra. Wprowadza to fajny balans, bo w innym przypadku najpewniej wszyscy biegaliby z automatami niczym w Call of Duty.

Warhammer 40K: Darktide - screenshot z wersji PCŹródło: Rafał Rudnicki/Komputer Świat

Trochę żałuję natomiast, że umiejętności aktywne każdej z czterech klas nie są bardziej „szalone”. W sensie, prawie nigdy ich użycie nie zmienia układu sił na mapie i prawie nigdy nie są tymi „ostatecznymi”, a raczej dodatkiem, który pozwala np. skrócić dystans do przeciwnika albo szybciej ich wyeliminować na odległość. Szczęśliwie, wybór klasy i tak ma znaczenie dla naszego stylu gry — potężny Ogryn raczej będzie tutaj tankiem, a bardziej wrażliwy Psyker sprawdzi się jako snajper.

Idealnie nie jest

Warhammer 40K: Darktide - screenshot z wersji PCŹródło: Rafał Rudnicki/Komputer Świat

Krótko mówiąc, w Darktide gra się po prostu bardzo dobrze. Mam jednak trochę wątpliwości związanych z systemem progresu. Tym razem za rozgrywkę nie dostajemy tutaj skrzynek, ulepszanych za zbieranie poukrywanych na mapie przedmiotów, lecz gotówkę i wydajemy ją w sklepie na konkretne, pożądane przedmioty. Rzecz w tym, że w sklepie lista przedmiotów i tak jest losowa. Oczywiście, zwykle są w niej bronie i tak mocniejsze od naszej, tyle że raz są bardziej, a raz mniej. W efekcie często gramy nawet i kilka meczów z rzędu bez uczucia zdobywania mocniejszego wyposażenia.

Crafting, póki co, również działa średnio. Kiedy po godzinach grindu wreszcie uda nam się wzmocnić jakąś broń... może się okazać, że wcale nie jest mocniejsza od nowo zakupionej. Ot, tyle że dostanie mocniejsze pasywki. Zastanawiam się, dlaczego Fatshark po prostu nie przekopiowało tego systemu z poprzedniej gry – tam działał doskonale i zdecydowanie zachęcał do „jeszcze jednej partyjki”.

Warhammer 40K: Darktide - screenshot z wersji PCŹródło: Rafał Rudnicki/Komputer Świat

Uproszczony system craftingu sprawia też, że w grze niejako nie ma na razie sensownego end-game'u. Jasne, rozgrywki i tak mamy tutaj sporo, bo trzeba wbić 30 poziomów na czterech różnych postaciach, a to może nam zająć nawet kilkadziesiąt godzin, o ile nie więcej. Jednak wraz z przekroczeniem tego magicznego numerka, nie bardzo wiemy, co dalej. Możemy co prawda wykonywać wyzwania, by za niektóre z nich otrzymywać elementy kosmetyczne, możemy też grać dalej, by gromadzić gotówkę, wydawaną właśnie na elementy kosmetyczne.

Bez komputera NASA nie podchodź

Warhammer 40K: Darktide - screenshot z wersji PCŹródło: Rafał Rudnicki/Komputer Świat

Jestem osobą bardzo odp*rną na techniczne problemy. W większości przypadków nawet nie zwracam na nie uwagi, dopóki gra działa stabilnie. Battlefield 2042, choć cierpiał na problemy wieku dziecięcego, nie zdenerwował mnie ani razu. Crashujące Modern Warfare II może i zmusiło mnie do rzucenia kilku wulgaryzmów pod nosem, ale i tak bawię się w nim nieźle. Darktide jednak to w moim odczuciu inny poziom technicznego partactwa i tym razem zdecydowanie ma on wpływ na ocenę.

Mój sprzęt wciąż reprezentuje wyższą półkę — RTX 3060 Ti, Ryzen 5600X i 32 GB RAM-u wystarczają do grania w 120-150 FPS w większości gier nawet na średnich ustawieniach graficznych. W Darktide już po becie wiedziałem, że utrzymanie stabilnych 60-70 klatek będzie problemem. Wyobraźcie sobie, że na takim komputerze, na rozdzielczości 1440p, NAJNIŻSZYCH (!) ustawieniach graficznych i z włączonym DLSS (!) klatki latają jak szalone. W ferworze walki jest to strasznie irytujące, bo wraz ze spadkami klatkarza rośnie też opóźnienie myszki, a w tym tytule, inaczej niż w Vermintide 2, więcej się też strzela.

Warhammer 40K: Darktide - screenshot z wersji PCŹródło: Rafał Rudnicki/Komputer Świat

Zazdroszczę jednak tym, którym gra działa dobrze i mogą się nią cieszyć w wyższych detalach – bo ich poziom w Darktide jest obłędny. Tekstury, efekty, wszystkie detale na modelach postaci są wycyzelowane do granic możliwości, a kiedy taki tłum tak wspaniale wymodelowanych wrogów zmierza w naszym kierunku, wygląda to naprawdę rewelacyjnie. Szkoda tylko, że w 40 klatkach na sekundę.

Muszę jednak rzucić tezą, która pewnie w środowisku fanów Warhammer 40K będzie uznana za kontrowersyjną – mapy są zbyt ciemne, monotonne i duszne. Brakuje mi tych plenerów z Vermintide 2, gdzie w często kolorowej przestrzeni udało się zachować niezwykle mroczny klimat. Tutaj poruszamy się przede wszystkim w mroku i w zamkniętych przestrzeniach bez naturalnego światła. I wiem, że tak ma być, “bo to Warhammer 40K”, dlatego nie ma to dużego wpływu na ocenę. Niemniej jednak osobiście po godzinnych sesjach musiałem robić przerwy, bo ten „zamknięty” klimat był dla mnie nieco zbyt męczący.

Rąbanie i ciachanie uzależnia

Warhammer 40K: Darktide - screenshot z wersji PCŹródło: Rafał Rudnicki/Komputer Świat

Jeśli sporo gracie w gry, najłatwiej będzie, jeśli wam powiem, że Darktide jest „typową grą na siódemkę”. Pomimo niedoskonałego designu lokacji, nieco niedopracowanego systemu progresji i opłakanego stanu technicznego, ten najważniejszy element gry, czyli walka, jest zaprojektowana fenomenalnie. Żaden inny tytuł FPP traktujący o walce bronią ręczną nie ma tak dobrze zrealizowanego tego elementu. Po Vermintide 2 myślałem, że lepiej być już nie może, ale okazuje się, że Fatshark przez ostatnie lata siedziało po nocach i rozmyślało, jak można ten element jeszcze wznieść na kolejny poziom. I brawa dla nich – ale szkoda, że być może przez to cierpią inne rzeczy.

Tabela oceny

Pomijając głównie techniczne kwestie, Darktide to jedna z najlepszych i najbardziej wciągających gier kooperacyjnych ostatnich lat, szczególnie pod względem systemu walki. Nie wszystko zostało tu jednak rozwiązane idealnie, ale z tak świetnymi podstawami Fatshark może teraz rozwijać tę produkcję we właściwą stronę.

Nasza ocena

7/10